Zimowy karnawał: historia i tradycje

Co roku pod koniec grudnia Esperia intensywnie przygotowuje się do zimowego karnawału. Podczas tego największego święta ludzie zapalają latarnie, które zdobią krainę niczym migoczące gwiazdy i zwiastują powrót dłuższego dnia po przesileniu zimowym. W niektórych regionach rozpala się duże ogniska znane jako „płomienie zimy”, aby odpędzić chłód i powitać nadejście wiosny.

 

Początki

Starożytna legenda opowiada o początkach zimowego karnawału. Dawno temu pewien podziemca pogrążył krainę w wiecznym zimnie i ciemności. Gdy ludzie rozpaczliwie modlili się o powrót światła, jasna gwiazda usłyszała ich błagania i zstąpiła z nieba, przynosząc ciepło i ogień. Jej blask rozpalił na nowo nadzieję i rozproszył długą ciemność. Pod jej przewodem ludzie wygnali podziemcę i odzyskali ciepło oraz światło słoneczne. Po wypełnieniu swojej misji gwiazda powróciła na niebo, skąd do teraz cicho czuwa nad krainą.

 

Legenda głosi, że co roku ta gwiazda zstępuje na ziemię w wigilię zimowego karnawału, przynosząc szczęście, ciepło i nadzieję ludziom o dobrym sercu. Dlatego zimowy karnawał to nie tylko czas świętowania i bycia razem, ale także dzień, w którym oddaje się cześć światłu, odwadze i miłości.

 

Tradycje

Świetliści

W śnieżną, świąteczną noc ludzie zapalają latarnie i gromadzą się z rodziną i przyjaciółmi, by ucztować i cieszyć się swoim towarzystwem. Rodzina królewska Świetlistego Imperium również organizuje wielką ucztę, zapraszając ministrów i szlachtę. Takie spotkania nie ograniczają się tylko do rodziny i przyjaciół – odbywają się także uroczystości na dużą skalę, obejmujące całą wioskę, ulicę, a nawet miasto.

 

Leśne istoty

Podczas zimowego karnawału leśne istoty zdobią drzewa małymi światełkami, kryształowymi ozdobami i wstążkami. Te udekorowane drzewa, znane jako „choinki”, symbolizują Świecące Drzewo. Leśne istoty lubią też robić dekoracje z zimozielonych roślin takich jak gałązki ostrokrzewu i wieńce z ziół, które wyrażają ich życzenia obfitości w nowym roku. Mówi się, że pary, których spojrzenie się spotka pod takimi kwietnymi wieńcami, muszą się pocałować.

 

Zwierzoczłeki 

Dzięki grubemu i ciepłemu futru zwierzoczłekom nie przeszkadza surowy, lodowaty wiatr zimowy. Co roku w chłodną noc organizują Taniec Północnego Wiatru, podczas którego rozpalają ogniska i pląsają z wielką pasją. Śnieg jest rzadkością na pustyni, więc jego opady podczas tego wydarzenia uważa się za dobry znak. Zwierzoczłeki wierzą, że młode pary, które spotkają się podczas śnieżnego Tańca Północnego Wiatru, wezmą ślub w następnym roku.

 

Niemartwi

Niemartwi rozkoszują się zimowymi nocami, znajdując ukojenie w zimnie i ciemności. Gdy śnieg okrywa ziemię, lubią tworzyć skomplikowane rzeźby śnieżne i podziwiać swoje arcydzieła przy świetle latarni. Najpiękniejsze i najtrwalsze rzeźby otrzymują specjalne nagrody. Wielu artystów skupia się na doskonaleniu swoich umiejętności, aby zdobyć kolejne wyróżnienie, ale niektórzy uciekają się do oszustwa i przebierają się za rzeźby, chcąc zyskać przewagę…

 

Uwagi na koniec

Zimowy karnawał jest powszechnie obchodzonym świętem, które przynosi pocieszenie wśród zimowej ponurości. Służy jako przypomnienie, że nawet w najciemniejszych i najzimniejszych czasach zawsze jest wokół nas światło, odwaga i miłość. Ten dzień należy nie tylko do żywych, ale także do duchów, które zawierzyły nadziei i przekazały swoje historie.